Groeien~Worden~Zijn… steeds weer, steeds meer.
Dit voorjaar was ik ‘ineens’ gevloerd. Voor weken aan de bank gekluisterd. Een dubbele blaasontsteking die een nierbekkenontsteking werd. Wanneer er iets met mij aan de hand is, doe ik eerst mijn energetische werk: Wat is er aan de hand? Welke energetische lading is mijn lichaam aan het verwerken of opruimen? Persoonlijk, uit de familielijn, collectief… met mijn Goddelijke Team en in sessies met mijn Omnium-intervisiemaatjes kunnen er dan allerlei blokkerende energieën worden opgeruimd. Op een gegeven moment werd het te pijnlijk; dit voelde niet de bedoeling om enkel energetisch op te lossen. Wat ben ik dan dankbaar voor antibiotica! Het kostte mijn lichaam wat om die antibiotica te verwerken, maar de ontsteking aangaan zou meer gevraagd hebben.
Ik werd ‘ineens’ in de ontvangst-modus geduwd. Ik ‘moest’ hulp en steun aanvaarden van een arts, hulp van een regulier geneesmiddel, hulp van mijn Lief, hulp van mijn moeder, hulp van vrienden, hulp van mijn kinderen.
Aanvankelijk voelde het als moeten om zo vermoeid te zijn en op de bank te liggen. Steeds weer vroeg ik mijn guidance, mijn Goddelijke Team: “Zit ik nog op mijn pad? Is dit de bedoeling? En zo ja, wat is dan de bedoeling?” Iedere keer opnieuw was het antwoord dat ik kreeg een prachtig innerlijk beeld van een bloem. Een bloem in knop-vorm, als een cocon. Heel warm en beschermd, veilig en vol voeding. Mijn Groter wezen voelde ik als multidimensionale voedende steun heel dicht om me heen. En ja: het was precies de bedoeling om daarin een tijdlang heerlijk te rusten en bij te komen.
Ik heb zo’n sterke wil om alles zelfstandig, alleen op te kunnen lossen. Je raad het al: die gaat al een tijdje terug… in dit leven, in vorige levens, vanuit de ervaringen van mijn wezen in de verstoorde werkelijkheid op aarde…
Die wil is niet een wil in balans, het is niet vanuit verbinding met het Grotere Geheel. De wil om zelfstandig, onafhankelijk, groot en sterk te zijn, komt vanuit gevoelens van onveiligheid, niet-vertrouwen. Allerlei gevoelens en ervaringen liggen daaraan ten grondslag: in de steek gelaten voelen, niet gesteund voelen, niet van anderen op aan kunnen. Dan kun je beter zorgen dat je in ieder geval van jezelf op aan kunt! Dat je de boel in je eentje voor elkaar bokst!
Dat heb ik lang gedaan. En ik heb veel meer voor elkaar gebokst dan eigenlijk goed voor me was. Er is jarenlang weinig balans geweest; veel geven, bouwen, rennen en vliegen, steun geven, regelen, luisteren, beschikbaar zijn.
Steeds weer kwamen er dan fases in mijn leven waarin ik tot stilstaan werd gebracht; korter of langer, intenser of rustig: door ziekte, blessure, door overspanning of burn-out. Mijn ervaring is zodoende dat mijn lichaam altijd wijs is. Wijzer dan mijn wil. Ik wéét dat inmiddels. En toch… toch kostte het ook deze keer weer enige innerlijke strijd om de rust en ontvangst-modus in mijn systeem te vinden. En te beseffen dat ik niet ineens gevloerd was, maar dat ik eigenlijk mijn burn-out van een paar jaar geleden niet goed heb uitgezeten en te snel weer aan de slag wilde…
In die weken op de bank heb ik mezelf op zoveel lagen op nieuwe manieren mogen ervaren; Ik heb weer laagjes diepe innerlijke drijfveren van onveiligheid en niet-vertrouwen los mogen laten. Weer verbindingslijntjes losgelaten tussen mijn familiesysteem, het collectieve mensheidsveld en mijn eigen fysiek- energetisch- spirituele veld. Het waren allemaal bekende thema’s, in die zin niets spannends, maar hoe fijn is het dat weer nieuwe laagjes kunnen openen, loslaten, transformeren, transmuteren en dat uiteindelijk meer Jenneke, meer van mijn multi-dimensionale wezen door mijn lichaam en energieveld kan stromen?!
Oneindige Vernieuwing! Dat vind ik toch wel een van de meest gave Universele wetten. Alles verandert continu. Wanneer we vragen om te blijven groeien, wanneer we toestaan om te bloeien; Niet in de knop te blijven, niet hetzelfde te blijven, niet dezelfde paadjes blijven bewandelen… maar steeds weer Nieuw te worden; Nieuwe kanten te zien, Nieuwe gevoelens te ervaren, Nieuwe geschenken van het leven te ontvangen… dan krijgen we dat! Natuurlijk niet altijd op een manier die we van te voren kunnen voorzien. Wel op een manier die in het Grotere Geheel balans brengt.
Voor mij was het nodig om weer eens tot stilstand gebracht te worden: stoppen met hard werken, stoppen met hard rennen, stoppen teveel te willen. Rust voor mijn lichaam, ruimte voor mijn gevoelens, oefenen om te ontvangen dat mocht ik doen. Om de balans te waarborgen. Om te ervaren dat mijn mens-zijn een klein onderdeel is van mijn wezen, dat mijn wezen mij altijd steunt, dat mijn Goddelijke Team precies zorgt voor wat er nodig is voor de algehele balans en het pad dat voor mij bedoeld is om te gaan.
Wat ik allemaal heb mogen ontvangen kan ik niet eens allemaal verwoorden. Meer kunnen Zijn, meer Jenneke zijn, meer mijn Wezen door me heen voelen stromen, meer expansie dus, meer belichaming van mijn wezensenergie. Dat is wat ik wil: het deel van de Schepper dat ik ben voortdurend laten groeien… meer, dieper, grootser belichaamd laten worden… waardoor ik door mijn wezen meer Schepper kan zijn.